'Menzu mari ri l'antichi c'era n'isula felici cu li fichi e i mannarini, li stigghiola e l'arancini.
Na sta terra c'era n'omu chi passiava e spassiava era n'omu cù la funcia chi a cueigghè na vasata rava, era ntisu tra li genti, era iddu u presirenti.
U riciuottu ri Ginnaju spuntò n'omu ntonacatu era un giurici ra liggi chi liggia li sintenzi. Cu lu fuogghju chi trimava e la tiesta un po' calata iddu rissi o presirenti chi pì cinc'anni unn'era nenti picchì iddu avia parrato c'un mafiusu carn'i crastu e ci avia pipitiato un sicritu ri lu statu.
E sapiti cosa rissi quel gran crasto presirenti? "Jo m'assiettu nta la seggia chi cumanna nta sta terra sugnu io lo presirienti, sugnu l'omu chiù putenti e di dù fogghiu chi liggisti, un minni futti propriu nenti!"
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Duis ligula lorem, consequat eget, tristique nec, auctor quis, purus. Vivamus ut sem. Fusce aliquam nunc vitae purus.